| Kürt olmak kendi benliğimizize dilimize sahip cıkmak okadar zorki bizim köyde okurken anadilimizi konuşamazdık evde dahi konuşmak yasaktı okul yönetımi başkan seçerdi akşamları pencereden bakın kım kürtce konuşuyor onun ismıni yazın verın derlerdı bizde akşamları gec saatlere kadar dolaşir yazar ertesi gün okul yönetimine verirdik. Kürtçe konuşana ceza verilirdi, Bazende anlaşamadığimiz arkadaşlarımzında ismini verirdik´ki oda ceza alsın. Şimdi düşünüyorum bizleri okadar eğitmişlerki kafamıza okadar girmişlerki. Anadilimizi konuşmamak için her türlü beyin yıkama politikalarıyla. Bizleri birer robot haline getirmişler o zamanlar ben bir robotmuşum. Tam otuz yıl anadilimi konuşamadım halada konuşmakta zorluklar cekiyorum. Geçmişime baktığımda gecen otuz yılda öz dilimi konuşmamak bana okadar acı veriyorki o acıyı unutmak mümkün olmuyor. Her gün düşünüyorum anadilimi konuşamiyorum. Ama atam sen kalk ben yatam türküm doğruyum calışkanım. Bir türk dünyaya bedeldir bunları çok iyi öğrenmişim ne yazık´ki bunları öğrenirken anadilimden uzak kalmişim benim için bu bir utanctır bir dönekliktir kendimi eleştiriyorum. Ne zamanki artık bir dilimizin oluşu toprak bütünlüğümüzün var oluşu bana kendi benliğimi geri verdi. Tam 4 yıldır kendi anadilimin mucadelesini veriyorum vermiyede devam edeceğim taki özgür oluncaya kadar. Kendi okulumuz kendi radyomuz kendi basınımız kendi toprak bütünlüğümüz oluncaya kadar mucadeleye devam edeceğim. Bu benim için geç kalmiş bir öz eleştiridir. Bu vesileyle tüm dost akrabalarımın kendi anna dilinde okumaya düşünmeye ve konuşmaya davet ediyorum. Jiyan bi kudî xweşe. İbrahim Şahindal Urla |
Please follow and like us:
Bir yanıt bırakın
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.