Ey öksüz çocuk…
Teninin kavrukluğunda saklıdır acıların
Bilirim derindir gözlerindeki ateş
Nedendir bilirim ellerindeki toprak kokusu üstüne bulaşmış kenger yeşili
Bilirim kavurur içini acıların
Tüm yaşıtların oynarken oyuncaklarla
Sen elleri çığlık çığlık bir ırgat oldun tarlalarda
Babanın elleri gibiydi belki ellerin
Kazmayı her sallayışında
Onun acılarını sen de yaşadın o küçük yaşında
Her toprağa değdiğinde kazma
Sen ahını salıyordun toprağa
Ey öksüz çocuk
Kavruk tenli yoldaşım
Gözlerin yine de umut dolu bakıyordu hayata
Ablanın okul harçlığını
Kız kardeşinin yırtık ayakkabısını
Ananın yaşlı gözlerini hançer gibi saplasa da yüreğine hayat
Yine de dimdik duruyordun orda
Tarlada amele
Okulda ögrenci
Evde baba oğul abi kardeş
Saflarda bir devrimci
Ne oldu şimdi yoldaşım
Neden çektin boynuna o ipi
Neden Azraili buyur ettin sofrana
Kavruk tenli yiğit
Neden adını bir kez daha kazdın aklımıza
Kazdın tarifi imkansız bir acıyla..
Bir yanıt bırakın
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.