İŞÇİLER İKİ BAYRAMDIR GÖÇÜK ALTINDA, AİLELER BURUK VE TEPKİLİ

Maraş’ın Afşin ilçesindeki Çöllolar kömür havzasında Şubat 2011’de meydana gelen göçük altında kalan 9 işçinin cenazesi iki bayramdır çıkarılmadı. Aileler bu bayrama da buruk girdi. Yetkililer işçileri unuturken, ailelere 100 bin lira sus payı veren şirket ise, kaza sonrası işçi yakınlarını önce işe aldı, ancak olay kamuoyunun gündeminde düşünce işten çıkardı.
10 Şubat 2011’de Maraş’ın Afşin ilçesinde meydana gelen büyük göçükte hayatını kaybeden Jeoloji Mühendisi Halil Tatlı, Maden Mühendisi Nail Yılmaz ile işçiler Hacı Mehmet İpek, Muhsin Koşan, Kemal Elmas, Cuma Yıldırım, Adnan Demir, Tuğran Gökhan ve Aydoğan Polat adlı işçilerin cenazeleri 1,5 yıldır çıkarılmadı. Aileleri devlet tarafından unutuldu, şirket tarafından ikinci kez mağdur edildi.
İşçi kazalarında Avrupa’da birinci, dünyada üçüncü sırada olan Türk devleti, göçük olayıyla ilgili gayrı ciddi bir dava açtı. Çöllolar Kömür Sahasını işleten Park Teknik A.Ş.’den 9, Elektrik Üretim Anonim Şirketi (EÜAŞ) Kontrol Teşkilatı’nda görev yapan 14 kişi, ‘bilinçli taksirle birden çok kimsenin ölümüne sebebiyet vermek’ suçundan 23 Ekim 2012 tarihinden itibaren yargılanmaya başlayacak. 23 kişi hakkında 2 şer yıldan 15 yıla varan hapis cezaları isteyen savcılık şüphelilerin tutuklu yargılanmasını da talep etmedi.
Maden İş Sendikası Maraş Şube Başkanı Adil Bölükbaşı, işçilerin halen göçük altında olduğuna dikkat çekerek, devletin ve şirketin çok duyarsız yaklaştığını söyledi. Dünyanın hiçbir yerinde insanların aylar boyunca toprağın altında kalmadığını ifade eden Bölükbaşı, devlet yetkililerin olayın ilk olduğu zamanlarda çeşitli vaatlerde bulunduklarını ama hiçbirisini yerine getirmediklerini kaydetti.
ŞİRKET SUS PAYI İLE İŞE ALDI, SONRA DA İŞTEN ATTI
Ailelere 100 bin lira sus payı veren şirket göçükte hayatını kaybeden işçilerin ailelerini kaza sonrası işe aldı ve olay kamuoyunun gündeminde düşünce işten çıkardı. Devletin cenazeleri 1,5 yıl bir süre geçmesine rağmen çıkartmamasına gösteren aileler devletin kendilerini unuttuğunu ve cenazeler için bir şey yapmadığını belirterek, sorumluların halen cezalandırılmadığını söyledi.
Göçük altında hayatını kaybeden Aydoğan Polat’ın eşi Gülten Polat ,”Eşimsiz bayramı buruk kutlayacağız. Herkes bayrama sevinçli girecekken ama biz ne yazık ki acılı hüzünlü gireceğiz. O kadar başvuru yapmamıza rağmen ne devlet ne de firma cesetlerimizi çıkartmadı. Çocuklarım sürekli ağlıyorlar çocukları göçük’e getiriyoruz oysa cesedi çıkartılsaydı mezarı olsaydı mezarı başında ağlasaydık daha iyi olurdu” diye konuştu.
ÇOCUĞUNA EŞİNİN İSMİNİ KOYDU
Göçük altında kalan Turan Gökan’ın eşi Leman Gökan,”Çok üzgünüz. Acımız halen ilk günkü gibi. Söyleyecek söz bulamıyoruz. Eşim vefat ettikten 10 gün sonra bir oğlum oldu. Onun ismini de eşimin ismini koyduk. Eşim çocuğumu görmeden hayatını kaybetti. Bu cenazeler istenseydi şimdiye kadar çıkartılabilinirdi, bilinçli çıkartmıyorlar. Bugünkü teknolojiyle çok rahat çıkartılır” dedi.
Leman Gökhan, “Ben Afşin ilçesinde oturuyorum ama göçük yeri Çöllolar’da ve bize 15 kilometre uzak ama cesedini alabilseydik kendi mezarımıza koyardık ve istediğimiz zaman gidip ağlardık, üzerine kuran okurduk” diye ekledi.
ÇADIRI DA LÜTUF OLARAK SUNUYORLAR
“Oğlumun hayatını kaybettiğini halen kabullenemiyorum, sanki Her gün eve gelecekmiş gibi kapıda onu bekliyorum” diyen İşçi Cuma Yıldırım’ın Elbistan’da yaşayan acılı annesi Şenel Yıldırım, şöyle devam etti: “Geceleri uyuyamıyorum. Devlet ve şirket şimdiye kadar bize cenazesini vermedi. Ciddi anlamda arama yapmadı. Çok duyarsız yaklaştı. Bize izin verselerdi biz ellerimizle kazarak çıkarırdık evlatlarımızı. Bir kemikte olsa mezarı olsaydı gider mezar başına ağlardık teselli olurduk. Bir şey yapmayan devlet bu bayramda göçükte çadır açacak. Bizler için bunu dahi lütuf olarak sunuyorlar sanki çok şey yapmışlar.”
CENAZELER NEDEN ÇIKARILMIYOR, ANLAMIYORUZ
Göçüğün diğer bir kurbanı olan Adnan Demir’in Afşin’in köyünde yaşayan eşi Fatma Demir, devlet yetkililerinin kendilerine başsağlığına dahi gelmediğini söyledi. Demir, “1,5 yıl oldu ama cesetlerimize halen ulaşamadık. Devlet olay ilk olduğunda gelip bizi ziyaret etti aradı sordu ama sonra bizi sahipsiz bıraktı. Şimdi 5 çocuğum babasız yaşıyor. Perişan olduk yaşayan çeken bilir. Devlet isteseydi cesetleri çıkartabilirdi ama çıkartmıyor. Bunu anlayabilmiş değiliz. Devlet ve firma bize ceset araması yapıyoruz ama resmen yalan söylüyorlar bu kadar süre içerisinde arasalardı bulurlardı acı üzerine acı yaşadık o kadar devlet yetkilisi Maraş’a geliyor ama bize başsağlığına dahi gelmediler” diye konuştu.
Göçük’teki yapılan çalışmaların da “göz boyama” olduğunu söyleyen işçi Muhsin Koşan’ın annesi Kezban Koşan, “Aylar geçti, çalışma yaptıklarına inanmıyorum. Bizleri kandırmak için çalışmış gibi gözüküyorlar sadece. Çalışmış olsalardı cenazeler ulaşılırdı. Fotoğraflarına bakıp kendimizi avutmaya çalışıyoruz. İki kemik dahi olsa devletten bulmalarını istiyoruz. Mezarını istiyoruz. Bu bayramı da ağlayarak geçireceğiz ölmeden tek isteğim oğlumun cesedine ulaşmak onun mezarı başında oturup ağlamaktır” ifadelerini kullandı.
HEM ÖLDÜRDÜLER HEM DE CENAZELERİNİ ARAMADILAR
Toprak altında kalan işçi Hacı Mehmet İpek’in eşi çiçek Vesile İpek, tepkisini şöyle dile getirdi: “Çocuklarım yetim kaldı. 3 çocuğum babasız kaldı işte bayram geldi, bayram gelmiş bizim neyimize.”
Bu bayrama da buruk girdiklerini ifade eden İpek, “Biz bayramımızı aile ziyaretlerinde değil göçükte oturup ağlayarak dua ederek geçireceğiz. Devlet ve şirket çocuklarımızı ihmalden öldürdü. Yetmiyormuş gibi bize cesetlerini çıkartmadı, aramadı, bir kemikte olsa bize bulmadı.”
10, 16 ve 17 yaşında 2’si kız olmak üzere 3 çocuğu olan işçi Kemal Elma’ın Eşi Hülya Elmas, “Küçük kızım Yağmur her gün ‘babam işten gelecek’ diye her gün kapının önünde bekliyor. Yağmur babasına çok düşkündü babası hayatını kaybedince hastalandı evde sürekli ağlıyor diğer çocuğumun da psikolojisi bozuldu okulu bıraktı. Kendini derslere veremiyordu. Eşimi kaybettim ama tek isteğimiz cesedine kavuşmaktır” diye konuştu.

ANF